168 
1 Cum beatus Franciscus, aspectum et colloquium hominum more solito fugiens, in quadam eremo commaneret, falco in loco nidificans magno se illi amicitiae foedere copulavit. 
2 Nam semper horam nocturno tempore, in qua sanctus ad divina obsequia surgere solitus erat, cantu suo praeveniebat et sono. 
3 Quod sancto Dei (cfr. Luc 4,34) gratissimum erat, eo quod tanta sollicitudine, quam erga eum gerebat, omnem ab eo desidiae moram excuteret. 
4 Cum vero sanctus aliqua infirmitate plus solito gravaretur, parcebat falco, nec tam tempestivas indicabat vigilias. 
5 Siquidem velut instructus a Deo (cfr. 2Tim 3,17), circa diluculum vocis suae campanam levi tactu pulsabat. 
6 Creatoris praecipuum amatorem non mirum si venerantur reliquae creaturae.