129 
1 Dixit etiam aliquando sanctus: “Fratri corpori cum discretione providendum est, ne ab eo tempestas commoveatur acediae. 
2 Ut enim non taedeat ipsum vigilare et reverenter in oratione persistere (cfr. Tob 3,11), tollatur ei occasio murmurandi. 
3 Diceret enim: ‘Fame deficio (cfr. Lam 2,19), tui exercii sarcinam ferre non valeo’. 
4 Quod si postquam sufficientem vorasset annonam, talia mussitaret, scito pigrum iumentum indigere calcaribus, et inertem asellum stimulum exspectare”. 
5 Hoc solo documento dissona fui manus a lingua in patre sanctissimo. 
6 Corpus enim suum utique innocens flagellis et penuriis subigebat, multiplicans ei vulnera sine causa (cfr. Prov 23,29). 
7 Nam et calor spiritus ita iam levigaverat corpus, ut anima sitiente in Deum, sitiret et quam multipliciter caro (cfr. Ps 62,2) illa sanctissima.